เรื่องย่อ Tokyo Sonata (2008) วันที่หัวใจซ่อนเจ็บ
ในเมืองโตเกียว ริวเฮย์ หรือ พ่อ (เทรุยุกิ คางาวะ) ก็เหมือนนักธุรกิจชาวญี่ปุ่นทั่ว ๆ ไป เขาต้องเดินทางไปทำงานด้วยรถไฟที่แออัดทุก ๆ วัน ออกจากบ้านแต่เช้า กว่าจะกลับก็ค่ำ วิถีชีวิตเช่นนี้ทำให้เขาไม่สนิทสนมกับลูกชายทั้งสองที่ชื่อ
ทากะ (ยู โคยานางิ) และ เคนจิ (อิโนวากิ ไค)
เรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวที่สมาชิกแต่ละคนก็กำลังประสบปัญหาของตัวเอง หัวหน้าครอบครัวอย่างพ่อที่เพิ่งตกงาน แม่ที่เบื่อหน่ายกับชีวิต ลูกชายคนโตที่หนีทหาร และน้องชายคนเล็กที่อยากเล่นเปียโนแต่เพราะที่บ้านกำลังประสบปัญหาทางการเงินทำให้ไม่สามารถเรียนได้ หนังญี่ปุ่นเงียบๆที่ข้อความในเรื่องตะโกนออกมาดังมากกว่าที่คิด
สำหรับเราหนังน่าเบื่อมาก เรายังไม่มีภูมิต้านทานพอสำหรับหนังแนวๆนี้ พูดให้ถูกคือเรายังไม่ชินกับหนังที่เอื่อยมากๆเพราะไม่สามารถโฟกัสได้ตลอดเวลา แต่ก็ต้องบอกเหมือนกันว่าประเด็นหลายๆอย่างในเรื่องนี้น่าสนใจมากและมันคงสิ่งที่ดึงความสนใจเรากลับมาเป็นระยะๆไม่งั้นเราคงดูเรื่องนี้ไม่จบไปแล้ว
เรื่องนี้มันเงียบๆเฉยๆเรื่อยๆนะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกเศร้าและอึดอัดแปลกๆ คือบางฉากมาเงียบมาก อย่างฉากที่
มันมาแบบอยู่ดีๆก็ใส่มา ไม่ได้บิวด์อารมณ์ คือพอจะรู้แหละว่ามันมีโอกาสไปในทางเลือกนี้ได้แต่ไม่คิดว่ามันจะใส่เข้ามาเรื่อยๆอย่างนี้ แต่จะว่าไปถ้าในชีวิตประจำวันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจริงๆ เราก็คงจะรู้สึกเงียบๆแบบนี้แหละ
ระหว่างดูเราก็ตั้งคำถามนะ คือสังคมเราไม่ได้เครียด กดดันและแข่งขันขนาดญี่ปุ่นแต่เราก็ยังรับรู้และรู้สึกได้อยู่ดี เราควรต้องทำอะไร เรามีหน้าที่ต้องทำอะไรและทำไปเพื่ออะไร ความหมายของชีวิต เป้าหมายและสิ่งต่างๆ เรื่องนี้บอกผ่านตัวละครในครอบครัวนะ แต่หลักๆก็โฟกัสไปที่ตัวพ่อและแม่นี่แหละ ที่ทำให้เราคิดจริงๆว่าเออ เราทำไปเพื่ออะไรกันวะ
ซึ่งกลายเป็นว่าประเด็นในเรื่องเป็นอะไรที่ทำให้เราชอบมาก ถึงแม้ว่าทั้งเรื่องจะน่าเบื่อมาตลอดแต่พอเข้าช่วงท้ายช่วงไคลแมกซ์ที่เริ่มตั้งคำถามหนักๆก็ทำให้เราเอนจอยไปได้มากทีเดียว ทั้งความรู้สึกว่าแม่ง ทำไมต้องเป็นอย่างงี้วะ ทั้งอารมณ์อบอวลของหนังเราว่ามันเป็นอะไรที่เราชอบมาก
สรุปเรื่องนี้เป็นหนังดราม่าครอบครัวที่ดีอีกเรื่องนึง สะท้อนสังคมและปัญหาแต่ละบุคคลได้ดี แต่มีความน่าเบื่อในการดำเนินเรื่องสูง ใครไม่ชอบหนังแนวภาพเล่าไม่ควรดูเพราะน่านอนมาก แต่ก็ต้องชมประเด็นที่มันนำเสนอออกมาจริงๆนั่นแหละ