เมื่อสงครามปราบยาเสพติดในบราซิลกำลังสะเด็ดน้ำ โป๊บ (ออสการ์ ไอแซค) สบช่องคิดแผนเผด็จศึกพ่อค้ายาและปล้นเงินจำนวนมหาศาลติดปลายนวม และเพื่อให้ปล้นแล้วรวย เขาจึงรวบรวมอดีตเพื่อนร่วมรบทั้ง เรดฟลาย (เบน เอฟเฟล็ก) ทหารผ่านศึกหัวเสธจอมวางแผน, ไอรอนเฮด (ชาร์ลี ฮันแนม) และ เบน (แกร์เรต เฮดลันด์) พี่น้องนักสู้โคตรระห่ำ และ แคตฟิช (เปโดร ปาสคาล) นักบินติดแบล็กลิสต์
และแม้ว่าพวกเขาจะคิดแผนมาเนี๊ยบเพียงไรแต่ความโลภ และอันตรายของผู้มีอิทธิพลก็ไม่ปล่อยพวกเขาลอยนวลไปง่ายๆ
นับได้ว่า Triple Frontier เป็นอีกหนึ่งโปรเจคต์สุดทะเยอทะยานของ Netflix ทั้งการทุ่มงบกับโปรดักชั่นและการลงทุนจ้างนักแสดงดังๆมารับบทนำ ซึ่งหากมองผิวเผินดูจากหน้าหนัง หลายคนคงคิดว่าตัวหนังคงมาทางสงครามสุดระห่ำ ยิงกันหูดับตับไหม้แน่ๆ ทั้งที่จริงแล้วกว่า 70% ของหนังเป็นการวางแผนและการเอาตัวรอดของทีมปฏิบัติการปล้นครั้งนี้ที่สะท้อนให้เห็นภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของสงครามในยุคหลังที่
.สหรัฐอเมริกา เอาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวโดยมีผลประโยชน์มหาศาลอยู่เบื้องหลัง ซึ่งพลอตดราม่าและปมซับซ้อนแบบนี้ก็ไม่คณามือ เจ ซี แชนเดอร์ ผู้กำกับที่เคยชิงออสการ์สาขาบทดั้งเดิมจาก Margin Call ในปี 2011
โดยคราวนี้ก็ได้นักข่าวสายทหารตัวจริงที่ผันอาชีพมาเขียนบทหนังแนวทหารอย่าง มาร์ค โบล จนได้ชิงออสการ์จาก The Hurt Locker ในปี 2008 มาร่วมเขียนบทซึ่งก็ทำให้รายละเอียดหลายอย่างในหนังสร้างความน่าเชื่อถือได้ดี ทั้งลักษณะบ้านและการซ่อนเงินของพ่อค้ายาและแผนปฏิบัติการทางทหารที่พอผ่านปากนักแสดงแล้วก็ทำให้น่าเชื่อถุือว่าทหารเขาพูดแบบนี้จริงๆเป็นต้น แต่กระนั้นบทหนังกลับมีปัญหาในการสร้างความน่าเชื่อถืออย่างร้ายแรง คือเราแทบไม่เชื่อเลยว่าแต่ละคนจะยอมเอาชีวิตมาทิ้งในบราซิลเพียงเพราะลมปากของทหารคนเดียว อีกทั้งการตัดสินใจของทหารแต่ละคนในเรื่องก็ดูแอบเซิร์ด ไร้เหตุผลจนแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเขารอดจากสมรภูมิรบมาได้อย่างไร รวมถึงตรรกะในการทำงานครั้งนี้ที่ว่าเอเยนซี่เป็นคนจ้างให้ฆ่าพ่อค้ายาและปล้นเงินม่าแต่กลับไม่มีอะไรซัพพอร์ตให้เลย โดยทีมต้องใช้วาทะศิลป์สัญญาว่าจะให้เงินแก่ คนจัดหา ฮอ หรือ เจ้าของเรือ จนรู้สึกว่าบางทีทหารกลุ่มนี้ก็โชคดีไปหน่อย จนตลอดเวลาร่วม 2 ชั่วโมงที่ดูต้องคอยหาเหตุผลมาหลอกตัวเองเพื่อให้เราดูหนังได้จนจบ
และแม้ว่าหนังจะสร้างความบันเทิงให้เราได้พอลุ้นกับการขนเงินข้ามพรหมแดนได้บ้าง แต่ก็ยังไม่เพียงพอให้เราอภัยกับความโง่เขลาของตัวละครแบบดูไปต้องคอยถามไปว่า “เอ็งจะทำไปเพื่อ…?” ในหลายๆเหตุการณ์ตั้งแต่ปล้นบ้านพ่อค้ายา ขนเงินเกินน้ำหนักด้วยเครื่องบินจนแทบบินไต่ระดับไม่ได้ หรือการพยายามเจรจากับชาวบ้านหลังสังหารคนในหมู่บ้านไปด้วยความตกใจ เหล่านี้เราเลยไม่รู้ว่าจะยกย่องให้พวกเขาเป็นวีรบุรุษที่เราต้องเอาใจช่วยดีหรือไม่ ยิ่งหนังไม่พยายามปูพื้นสร้างความผูกพันธ์ให้เรารู้จักตัวละครแต่ละตัวมากนักด้วย มิหนำซ้ำหนังยังมาตกม้าตายกับบทสรุปแบบจับยัดแถมไม่เข้ากับประเด็นที่หนังพยายามปูมาแต่ต้นจนน่าเสียดาย ทั้งที่ฟอร์มหนังที่ทำตัวอย่างมาน่าดูมากๆและเสียดายชื่อดาราดังที่ต้องเอาตัวเองมาเสียเวลากับหนังที่ไม่ส่งเสริมภาพลักษณ์และเป็นเครดิตการแสดงที่น่าจดจำเท่าใดนัก