Video Sources 350 Views Report Error
Synopsis
แม้จะผ่านไปหลายปี ความเจ็บปวดของการพลัดพรากนั้นรุนแรงมากจนดร. ข่านนั่งที่สนามบินเดลี – ทั้งหมดพร้อมที่จะบินไปอัฟกานิสถาน เมื่อทางการประกาศชื่อของเขาสำหรับการขึ้นเครื่องครั้งสุดท้าย – แต่ชายที่หดหู่ใจในตัวเขาโกหกเจ้าหน้าที่ภาคพื้นดิน โดยพูดว่า “ฉันทำบอร์ดดิ้งพาสหาย” ขณะที่กระดาษฉีกขาดวางอยู่ข้างๆ เขาอย่างสบายใจ
นั่นคือความกลัวของเขาต่อสถานที่และความทรงจำอันเศร้าโศกติดอยู่กับพวกเขา ภรรยาและลูกชายของเขาถูกระเบิดโดยมือระเบิดฆ่าตัวตายในกรุงคาบูลซึ่งเขาดำรงตำแหน่งที่สถานเอกอัครราชทูตอินเดียซึ่งบังเอิญอายุ 10 ขวบเช่นกัน เด็กโต แม้จะบาดเจ็บสาหัส เขาไปเยี่ยมเยียนสถานรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมของค่ายผู้ลี้ภัยที่อุทิศให้กับเด็ก ๆ ที่ต้องแบกรับความโชคร้ายและสิ้นหวังในวัยที่อ่อนวัย และตัดสินใจเปลี่ยนชะตากรรมของคนยากไร้เหล่านี้ผ่านเกมคริกเก็ต
เมื่อความแตกแยกของชุมชนและความหวาดกลัวในเมืองต่างๆ ถูกเลือกให้เป็นธีมหลักโดยมีเนื้อหาย่อยของผู้ที่ชื่นชอบกีฬาเป็นพื้นฐานที่มั่นคงสำหรับเรื่องราวความสนใจของมนุษย์ที่แน่ใจว่าจะสะท้อน คุณคาดหวังให้ภาพยนตร์เจาะทะลุหัวใจของคุณ น่าเสียดายที่ไม่ใช่กรณีของงานของ Hiroo Keswani หลังกล้องในละครอาชญากรรมเรื่องนี้ ผู้กำกับศิลป์ Martand Mishra
ได้สร้างฉากที่ห่างไกลจากภูมิภาคที่ถูกทำลายจากสงคราม เรียกได้ว่าแทบไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว ไม่เพียงแค่นั้น ความปั่นป่วนทางอารมณ์ที่อดีตแพทย์ประสบในระหว่างการถ่ายทำภาพยนตร์ไม่ได้รู้สึกว่ามีอยู่จริงและเชื่อมโยงถึงกันได้ การแอบมองชีวิตของเขาก่อนเกิดโศกนาฏกรรมน่าจะได้ผล ผู้กำกับ Girish Malik พยายามอ่อนแอในการแสดงความรู้สึกที่แข็งแกร่งของชุมชนเมื่อเผชิญกับความทุกข์ยาก แต่ตัวละครที่เล็กกว่านั้นไม่เหมาะสมอย่างสมบูรณ์และไม่ได้แสดงความลึกใด ๆ กับบทบาทส่วนบุคคลของพวกเขา กระแสน้ำที่ไหลบ่ามาอย่างยาวนานของลัทธิชาตินิยมมากเกินไปและการโวยวายรักชาตินั้นอ่อนแอเกินกว่าจะช่วยภาพยนตร์ที่จำเป็นต้องปรับปรุงครั้งใหญ่ ไม่ใช่แค่การยกระดับอย่างสร้างสรรค์
ในฐานะชายชราผู้ซึ่งมีความหวังริบหรี่เป็นลูกที่ด้อยโอกาสในอัฟกานิสถาน ดัตต์พยายามสุดชีวิตเพื่อช่วยไม่ให้หนังกลายเป็นความอุตสาหะอีกขั้นที่เน้นย้ำถึงโศกนาฏกรรมที่เป็นของมวลมนุษยชาติ เขาล้มเหลว Nargis Fakhri เป็นพนักงาน NGO ที่กล้าหาญ Ayesha และถึงแม้เธอจะมีลักษณะตัวละครของเธอถูกต้อง แต่ก็เป็นการแสดงของเธอที่ต้องมีการสร้างเสริมอย่างจริงจัง Rahul Dev ในฐานะผู้นำขององค์กรก่อการร้ายบางแห่งที่เพาะพันธุ์เด็กทิ้งระเบิดฆ่าตัวตายนั้นไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด – เราไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่านั่นเป็นเจตนาหรือไม่ ทั้ง Fakhri และ Dev ต่างดิ้นรนกับสำเนียง Pashto ที่เป็นภาพล้อเลียนของพวกเขา ซึ่งทำให้การบรรยายดูแย่
ภาพยนตร์ในหัวข้อที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ และกับนักแสดงผู้มากประสบการณ์อย่างซานเจย์ ดัตต์ อาจสร้างประสบการณ์การรับชมภาพยนตร์ที่น่าอัศจรรย์สำหรับผู้จงรักภักดีต่อเหล่าน้ำตานองหน้า น่าเศร้าที่มันจบลงด้วยเรื่องไร้สาระที่ไม่มีแรงดึงดูด
Similar titles
