เป็นเรื่องปกติสามัญที่ภาพยนตร์ดังฟอร์มยักา์มักจะทำเงินในโซนกรุงเทพมหานครหรือตามจังหวัดใหญ่ จากนั้นหนังค่อยตีตลาดออกไปสู่ต่างจังหวัด หากว่าได้รับกระแสดี แต่คำกล่าวนี้จะใช้ไมไ่ด้ผลเลยกับภาพยนตร์ช่อ ไทบ้าน เดอะซีรี่ส์ เพราะมันคือภาพยนตร์จากแดนอีสานที่ตีตลาดสู่เมืองกรุง โดยใช้กลยุทธ์ป่าล้อมเมือง จนเป็นกระแสปากต่อปากและทำรายได้กว่าร้อยล้านเลยทีเดียว
เหตุเป็นเช่นนั้นก็เพราะว่ารูปแบบการนำเสนอที่แปลกใหม่ ถูกใจคนพื้นถิ่นภาคอีสานเพราะมันคือชีวิตจริงของพวกเขาไม่มีประดิษฐ์ อีกทั้งการดำเนินเรื่องก็น่าสนใจภายใต้ฉากหน้าหนังแบบบ้าน ๆ แต่มันจะเป็นอย่างไรนั้นมาดูรายละเอียดันดีกว่าครับ
ไทบ้าน เดอะซีรี่ส์ จะเป็นเรื่องราวของหมู่บ้านโนนคูณในศรีษะเกษ ดำเนินเรื่องโดย จ่าลอด หนุ่มบ้านนาขี้อายที่ยังคงสถานะโสดตลอดชีวิตกับ เซียง เพื่อนซี้ที่มีสาวติดตรึมไม่ขาดสาย เมื่อเห็นเพื่อนโสดจึงชวน จ่าลอดให้จีบสาวบ้าง ขณะเดียวกัน บักป่อง เพื่อนอีกคนที่เพิ่งเรียนจบจากกรุงเทพ ฯ ได้กลับมาที่บ้านเพราะอยากเปิดมินิมาร์ท ประกอบกับมีครูคนใหม่เพิ่งย้ายเข้ามานามว่า ครูแก้ว ทำให้จ่าลอดหมายตาที่จะจีบครูเป็นแฟนให้ได้ งานนี้จ่าลอดจะลงเอยอย่างไร เซียงจะพาเพื่อนกินแห้วหรือสมหวัง บักป่องจะได้เปิดมินิมาร์ทตามความฝันหรือไม่ เรื่องราวสุดหรรษาก็เริ่มต้นขึ้น
ด้วยเรื่องราวง่าย ๆ ราวกับมาดูวิถีชีวิตผู้คนในบ้านโนนคูณ ว่าบ้านนี้มีใครทำอะไรบ้าง ที่น่าสนใจก็คือแม้ตัวเดินเรื่องจะเป็นตัวจ่าลอดแต่ไม่รู้สึกว่าเขาเด่นเกินไป แต่กลับกลมกลืนกับตัวละครรองอื่น ๆ ได้ดีมาก ขณะที่หนังก็พาทำความรู้จักตัวละครรอง ๆ ได้อย่างรวดเร็วเข้าใจง่าย กล่าวคือแค่ไม่กี่ฉากเราก็รู้แล้วว่าคนในหมู่บ้านนี้ทำมาหากินอะไร มีนิสัยอย่างไรบ้าง ไม่ทำให้คนดูรู้สึกว่ายัดเยียดเข้ามา
เคมีตัวละครถือว่าเป็นจุดแข็งของไทบ้าน ทุกตัวละครทำให้เชื่อสนิทใจได้เลยว่าพวกเขาเป็นเพื่อนซี้ เป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน อย่างคู่จ่าลอดกับเซียง ที่สนุกมากเมื่อสองคนนี้อยู่ด้วยกัน จ่าลอดกับครูแก้วก็ให้ความรู้สึกฟีลกู้ด เหมือนกำลังจีบสาวแบบบ้าน ๆ ไม่ต้องเก๊กอะไรนัก ขณะที่เรื่องราวดำเนินไปตัวละรต่าง ๆ ก็พัฒนาเติบโตไปพร้อม ๆ กันด้วยครับ
ภาพยนตร์เรื่องนี้จะพูดอีสานทั้งเรื่อง หากใครงงก็จะมีซับไตเติลมาให้อ่านกัน แต่การแปลไม่อินกับบริบทขณะนั้น ในส่วนของสำเนียงอีสานก็พอฟังรู้เรื่องและตลกดี อย่างไรก็ตามเรื่องราวที่เกิดในศรีษะเกษ แต่กลับไม่มีคนพูดอีสานสำเนียงศรีษะเกษเลย ช่างน่าแปลกดีแท้
สำหรับประเด็นอื่น ๆ ก็คงเป็นความธรรมชาติของหนังที่ดูแล้วไม่รู้ว่าดูหนังอยู่ เหมือนมาดูชีวิตของผู้คนว่าไปทำอะไรมาบ้าง มีการลบภาพมายาคติของชาวกรุงที่มักจะมองว่าชาวอีสานกินแต่ส้มตำ ในหนังเรื่องนี้ก็เผยให้เห็นว่าจริง ๆ คนต่างจังหวัดก็มีวิถีชีวิตแบบคนกรุง เดินห้าง กินอาหารฟาสฟู้ด เหมือนกัน เป็นการตอกหน้าแบบเบา ๆ ว่า คนต่างจังหวัดก็มีดีนะ
เหตุนี้เลยทำให้ ไทบ้าน เดอะซีรี่ส์ ถูกอกถูกใจชาวอีสานมากมายเพราะความธรรมชาติบ้าน ๆ เข้ากับชีวิตของคนต่างจังหวัด เคมีตัวละครเข้ากันดีมาก ๆ และฮามาก ๆ แต่ละมุกตลกที่ตัวละครจัดมา การเดินเรื่องที่ชาญฉลาดมีการทิ้งท้ายประเด็นให้คิดต่อ ซึ่งแน่นอนว่าทิ้งท้ายให้มีภาคต่อแน่นอน
แม้ภาพยนตร์เรื่องนี้จะฉายไปนานแล้วแต่ก็ควรคู่กับการนำกลับมาดูซ้ำ ใครที่ไม่เคยดูก็แนะนำเลยครับว่าต้องดู เพราะเป็นภาพยนตร์แนวไทยแบบบ้าน ๆ ที่ไม่เคยเจอจากหนังไทยเรื่องไหนมาก่อนครับ