เนื้อเรื่องเริ่มต้นที่การพบกันของคนไข้และผู้ช่วยพยาบาล จนเกิดเป็นความรักเข้าจนได้ ‘อีจางฮยอก’ (อีวูเจ) วิศวกรหุ่นอวบอั๋นที่เพิ่งได้งานหมาด ๆ เข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลด้วยโรคไวรัสตับอักเสบB ระหว่างนั้น ‘ดาอึน’ (แชซูบิน) พยาบาลสาวได้ดูแลเขาเป็นอย่างดีจนเกิดความประทับใจ และแน่นอนเขาปิ๊งเธอเข้าเต็มเปา เพราะเธอช่างเฟรนด์ลี ขี้เล่น ดาอึนขอเรียกเขาว่า ‘พี่ฮยอก’ ซึ่งเขาก็ยินยอมด้วยความยินดี
ความรักครั้งนี้ทำให้ ‘เขา’ ตัดสินใจแล้วว่า จะลดความอ้วนและมีสุขภาพที่ดีเพื่อ ‘เธอ’ ให้ได้ ภาพยนตร์ทำให้เราเห็นว่า เขาทำได้จริง ๆ เมื่อรูปลักษณ์ภายนอกของเขาเปลี่ยนแปลงไปตามความตั้งใจ กลายเป็นหนุ่มหล่อ สุขภาพดี ไม่กินขนมหวาน ‘จางฮยอก’ (จางกียง) กลายเป็นวิศวกรอนาคตไกล ฝีมือโดดเด่นจนหัวหน้างานสนับสนุนให้ไปพิสูจน์ฝีมือที่บริษัทใหญ่ยักษ์ในกรุงโซล
ความเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ทำให้เขาและ ดาอึน แฟนสาวต้องอยู่ไกลกัน งานหนัก ๆ ในสภาพแวดล้อมใหม่ที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน แถมยังต้องห่างจากแฟนสาว ไม่มีเวลาเจอกันได้อย่างใจเหมือนเคย ซ้ำยังต้องมาเจอกับ ‘โบยอง’ (คริสตัล ช็อง) ผู้หญิงที่เป็นทั้งคู่แข่งและเพื่อนร่วมงานในเวลาเดียวกันอีก จนในที่สุดความรักที่ว่าแน่ก็ต้องแพ้…..ระยะทาง
เส้นเรื่องง่าย ๆ ที่เล่าเรื่องได้ร้ายกาจ
ภาพยนตร์เรื่องนี้หยิบเอาความเป็นจริง ที่สามารถเกิดขึ้นได้กับคู่รักหลายคู่ในโลกใบนี้ ‘รักแท้มักแพ้ระยะทาง’ ประโยคนี้สามารถใช้ได้ชะงัดนักกับใครบางคน บางคู่ที่หัวใจไม่มั่นพอ ก็ถ้ารักกันจริง มั่นคงหนักแน่นจะมีอะไรมาชนะความรักของเราได้ล่ะจริงไหม ระยะทางไกล ๆ กับงานเหนื่อย ๆ ที่ว่า จึงมักจะถูกหยิบเอามาเป็นข้ออ้างของมนุษย์รักแท้แพ้ใกล้ชิดอยู่บ่อย ๆ
เรื่องราวรักสามเส้าจะไม่เกิดขึ้นเลยถ้า ‘เขา’ ไม่ปันใจ หนังจั่วหัวมาแล้วว่าเรื่องนี้เป็นหนังที่เกี่ยวกับรักสามเส้าเราสามคน ของหนุ่มสาววัยทำงานเคสหนึ่ง ที่เริ่มต้นความรักด้วยความประทับใจ หวานชื่น ละมุนละไมและชวนยิ้มเป็นที่สุด จนอาจจะเป็นกำลังใจให้ใครหลายคนลุกขึ้นมาดูแลตัวเองเพื่อคนที่คุณรัก จากการที่ เขา พยายามลดความอ้วนเพื่อ เธอ
หนังใช้การเปิดเผยความจริงที่ว่า โลกใบนี้ดำเนินไปด้วยการแข่งขัน โดยเฉพาะในสังคมของการทำงานที่ต้องการความมั่นคงก้าวหน้า ใครล่ะจะไม่อยากแอกทีฟ ใครล่ะจะไม่อยากพิสูจน์ตัวเองเพื่ออนาคตที่ดีขึ้น พระเอกของเรื่องนี้จึงทุ่มเทความสามารถเพื่อให้เขาเป็นหนึ่งในคนที่ได้รับการยอมรับ และสาเหตุของการปันใจคือความหวั่นไหวที่เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว และเอาความเหนื่อยเป็นข้ออ้างจนอาจหลงลืมไปว่า เขาไม่ใช่คนที่เหนื่อยเป็นอยู่คนเดียว