ประเด็นรักต้องห้ามในหนังนั้น ถือเป็นพล็อตที่แข็งแรง และเรียกความสนใจของคนดูมาทุกยุคทุกสมัย โดยเฉพาะกับละครไทย เราจะเห็นว่าละครดังๆ ที่ถูกใจชาวบ้านชาวช่องจนเอามารีเมกยี่สิบสามสิบรอบยังไงก็ไม่เบื่อ เมนหลักของเรื่องคือ ความรักที่ต่างฐานันดรกันของตัวเอก ถ้าตัวเอกเป็นหมาวัดนางเอกก็ต้องเป็นดอกฟ้า ถ้าพระเอกเป็นคุณชายสูงศักดิ์ที่วันๆ ใส่แต่สูทแต่งเต็มอยู่บ้าน นางเอกก็ต้องตกอับจนถึงขั้นกำพร้าพ่อแม่ หรือบางทีนางเอกก็จะเกิดเป็นลูกสาวพ่อค้าแม่ค้าในตลาด ที่มีความแก่นเซี้ยวจนไปเข้าตาพระเอกที่บ้านมีฐานะซึ่งบังเอิญมาเก็บค่าเช่าที่แทนคุณหญิงแม่ที่วันนั้นบังเอิญมาไม่ได้ เป็นต้น
Sensei ! My Teacher ถึงแม้จะสร้างมาจากมังงะชื่อเดียวกัน แต่ก็ยังคงเรื่องราวของความรักต้องห้ามที่เป็นสากลอยู่ นั่นคือ ความรักระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์ แน่นอนว่าเรื่องของ ‘ความรัก’ นั้น ไม่มีคำว่าผิดหรือถูก แต่เมื่อถูกครอบไว้ด้วยสถานะนั่นคือ ‘ครู’ กับ ‘นักเรียน’ ม่านประเพณีต่างๆ จึงถูกรูดมาปิดไว้เป็นกำแพงที่หนา และเป็นเรื่องต้องห้าม
ทำไมถึงรักกันไม่ได้ เราอาจแยกเหตุผลนี้ได้เป็นสองข้อใหญ่ๆ นั่นคือ หน้าที่ของนักเรียนคือการศึกษาหาความรู้ และด้วยวัยที่ยังแค่เกือบบรรลุนิติภาวะ ดังนั้น จึงยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมถ้าเราคิดให้ถี่ถ้วนไม่เอาเรื่องหัวใจอยู่เหนือเหตุผล ส่วนอีกข้อคือ จรรยาบรรณของครู การที่ครูจะมีแฟนเป็นเด็กนักเรียนนั้นส่งผลถึงความน่าเชื่อถือของคนคนนั้นอย่างมาก และส่งผลกระทบไปถึงสถาบันการศึกษาที่ครูคนนั้นสังกัดอยู่ เกิดเป็นความเสียหายในวงกว้างทั้งๆ ที่เป็นเรื่องของคนสองคน
เมื่อไตร่ตรองให้ดีก็จะเห็นว่าเราไม่ควรสร้างความเดือดร้อนให้กับคนอื่นถ้าจะรักกัน เพราะนั่นก็ไม่ต่างกับการเด็ดดอกไม้แล้วสะเทือนไปถึงดวงดาว ถึงแม้แต่ประเทศที่พัฒนาแล้วก็ยังไม่ยอมรับกับเรื่องนี้ หลายครั้งที่มีข่าวของความรักระหว่างครูและนักศึกษาเกิดขึ้น แม้จะเป็นความรักที่บริสุทธิ์ใจ (เชิงชู้สาว) ก็ตาม แต่สุดท้ายความรักที่สวยงามนั้นก็กลายเป้นระเบิดลูกใหญ่ที่ทำลายอนาคตของคนทั้งสองเหมือนกัน
นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเอี้ยก้วยและเซียวเหล่งนึ่ง ในนิยาย มังกรหยก ของกิมย้ง ถึงไม่ถูกยอมรับ และชาวยุทธต่างออกตามล่าตัวทั้งคู่เพื่อเอามาลงโทษ
“บางทีความรักก็ต้องรอเวลาที่เหมาะสม… ถ้ามันผิดเวลาก็จะทำให้ทุกอย่างผิดไปหมด” ครูลิลลี่ (กิจมาโนชญ์ โรจนทรัพย์) ก็เคยให้ความเห็นเกี่ยวกับประเด็นนี้ไว้