ลีคังแจ (ชอย มิน-ซิก Choi Min-Shik) เฟ่ยหลัน นักเลงหัวไม้ ในแต่ละวันชีวิตไม่มีแก่นสารได้แต่ระรานชาวบ้าน ไถ่เงิน ทวงหนี้ มีวิถีดิบเถื่อน แต่เขาต่างจากมาเฟียคนอื่นตรงที่เป็นคนใจอ่อนและมีความฝันที่จะกลับบ้านเกิดโดยมีเรือสักลำเป็นของตัวเอง เขายอมกระทั่งติดคุกแทนเพื่อนเพื่อแลกกับเงิน จะด้วยโชคชะตาหรืออะไรก็แล้วแต่ คังแจคือชายเกาหลีที่รับจ้างเป็นสามีในนามของเฟ่ยหลัน ในวันที่เขาเอาเอกสารมาเดินเรื่องเขาไม่ทันเห็นหน้าเฟ่ยหลันใกล้ๆ เสียด้วยซ้ำ มีเพียงผ้าพันคอสีแดงที่เขาฝากให้เธอในฐานะภรรยาในนามเท่านั้น เฟ่ยหลันใช้ชีวิตอย่างยากลำบากเป็นลูกจ้างในร้านซักรีด ที่สำนักงานจัดหางานหาให้ แต่เธอก็ขยันทำงานจนเจ้าของร้านเอ็นดูเธอแม้จะพูดกันคนละภาษาก็ตามความรู้สึกของเฟ่ยหลัน ในห้วงชีวิตที่แสนทรมาน โดดเดี่ยวและไร้ที่พึ่งพิง เฟ่ยหลัน เธอมีคังแจเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เธอรู้จักและไว้ใจได้ ผ้าพันคอสีแดง ใบหน้ายิ้มแย้ม ในรูปถ่ายของคังแจ คือ หลักและกำลังใจของเธอในเกาหลี เพราะสำหรับเฟ่ยหลัน คังแจคือสามีของเธอ
ความผูกพันอย่างน่าประหลาดเฟ่ยหลัน ความเปลี่ยวดายเพียงลำพัง ทำให้เฟ่ยหลันเดินทางมาพบคังแจที่ร้านวีดีโอซึ่งเขาทำงานอยู่ เธอเห็นหน้าเขาแต่ไม่มีโอกาสเอ่ยคำพูดใดเพราะเขาถูกตำรวจจับเสียก่อน เฟ่ยหลันรู้ตัวเองว่ากำลังถูกโรคร้ายคุกคาม เธอเขียนจดหมายถึงคังแจสามีที่รัก เนื้อความในจดหมายแม้ไม่เคยพูดคุยกับเขา แม้ไม่เคยที่จะได้ใกล้ชิดกับเขา และไม่เคยมีวิถีชีวิตในแบบสามีภรรยาทั่วไป เธอเห็นเขาเป็นคนดี มีเมตตา และขอบคุณเขาที่ยอมแต่งงานกับเธอ ต้องบอกก่อนว่า 40 นาทีแรกของหนัง มันไม่น่าศิวิไลซ์นัก แต่เป็นสิ่งที่หนังต้องการถ่ายทอดวิถีชีวิตของนักเลงในแกงค์มาเฟีย มันคือความดิบเถื่อนเป็นความโหดร้ายที่ไม่น่ารื่นรมย์สักเท่าไร แต่หนังพยายามผสมผสานความแรงในความดิบเถื่อน เข้ากับความนุ่มนวลในเรื่องราวของความรัก เฟ่ยหลัน โดยการดรอปความแรงลง ด้วยข่าวการตายของเฟ่ยหลัน ที่ตำรวจมาแจ้งให้คังแจรู้และให้เขา ไปรับศพของเธอ
หนังเชื่อมต่อความสัมพันธ์ของหญิงชายคู่นี้ ด้วยความโดดเดี่ยว ไร้หลักพักพิงและชีวิตที่ตกต่ำอย่างสุดโต่งของเฟ่ยหลันและคังแจ ทำให้ทั้งคู่ผูกพันกัน และเหมือนมีชีวิตเดียวกัน แม้จะเพียงแต่ในนาม เพราะเฟ่ยหลันมีคังแจในยามที่เธอทุกข์ทรมานและเจ็บป่วย คังแจ รู้สึกอบอุ่นและเติมเต็มบางอย่างในใจ เมื่อเขาได้อ่านจดหมายของเฟ่ยหลัน